Hoy,

Na de kristalheldere wateren bij Bonito in Brazilie hebben we onze weg vervolgd naar Paraguay. In eerste instantie was het in de richting van, want ondanks een complete grensovergang en een goede brug over de rivier konden we de grens bij het dichtstbijzijnde stadje niet over. De reden? 'We hebben geen stempel voor jullie paspoort'. Ponta Pora, op een afstand van vier uur met de bus, bood de eerstvolgende mogelijkheid om de grens over te gaan. Ondanks dat deze grensovergang ongeveer de makkelijkste van heel Zuid-Amerika is, je hoeft slechts de straat over te steken, merk je direct dat je in Paraguay bent. De gehele Paraguayaanse kant van de straat bestaat namelijk uit winkels, winkelcentra, marktkraampjes en andere verkoophutjes bomvol electronica. Paraguay staat in Zuid-Amerika voor goedkope electronica en waar kunnen buitenlanders dat beter kopen dan direct over de grens?

Paraguay is een land dat door vrijwel iedere ´westerse´ buitenlander wordt overgeslagen en dat was wel te merken ook: de buitenlanders die we hebben gezien waren op één hand te tellen en zaten in hetzelfde hostel in Asuncion, de hoofdstad van Paraguay. Doordat de meeste Paraguayanen nog nooit een buitenlander in het wild hebben gezien waren ze erg nieuwsschierig en kwamen ze massaal naar ons toe voor een praatje, erg leuk. Ook grappig is dat je de Paraguayaanse cultuur direct en overal tegenkomt: Zuid-Amerika's vriendelijkste mensen, mate (soort groene thee die iedereen overal en altijd drinkt), chipas (maisbrood die iedereen overal en altijd eet), bergen vlees en voetbal. Na een dagje Asuncion te hebben verkend wouden we dat laatste zelf meemaken tijdens de wk-kwalificatiewedstijd tussen Paraguay en Chile. Voor de kaartjes moesten we uiteraard weer op de zwarte markt zijn waar ze wel 60 eurocent meer voor een kaartje vroegen dan de officiele verkoopwaarde... het moet niet gekker worden. Dat de Paraguayanen helemaal gek van voetbal zijn was wel te merken op de televisie: de live-wedstrijd van Brazilie werd onderbroken omdat de spelersbus in de stad was gesignaleerd, mensen stonden rijen dik om alleen de bus maar langs te zien rijden en de weg naar het stadion zat vol auto´s wat toch vreemd is in een land waar de helft van de mensen nog met paard-en-wagen rijdt. Eenmaal in het stadion is het typisch Paraguayaans om met de hele familie (jong en oud) de Chileense tegenstanders 'toe te zingen'. Naarmate de wedstrijd echter vorderde en het nationale elftal met 2-0 achterkwam waren het niet de Chilenen die %*#'$&! waren maar toch vooral de eigen spelers. Hilarisch!

De volgende ochtend zijn we van Asuncion naar Ciudad del Este, de electronicahoofdstad van Paraguay (denk maar eens in wat dat voor straatbeeld oplevert), gegaan en vandaar door naar Puerto Iguazu in Argentinie. Dit plaatsje puilt uit van de hotels en restaurants omdat het de belangrijkste toegang biedt naar de wereldberoemde Iguazu watervallen. Een ware attractie en zo wordt het ook behandeld: restaurants, perfect aangelegde paden, een treintje die alle mensen die niet van lopen houden naar de watervallen vervoerd en zelfs een veel te dure (attractie)boot die onder een waterval gaat dobberen om de kracht van het water te voelen... je moet er maar op komen. Uiteraard hebben wij dat ook gedaan en, in tegenstelling tot alle andere mensen, met een volledig regenpak aan! Wij waren dan ook de enigen die droog uit de boot kwamen, de rest van de passagiers kon de verdere dag met zeiknatte spijkerbroeken en t-shirts rond gaan lopen. Ondanks dat de watervallen minder water hebben dan normaal voor de tijd van het jaar was het erg indrukwekkend om zoveel water met zoveel kracht naar beneden te zien kletteren! Nadat we de volgende dag de grens niet meer over konden om de Braziliaanse kant van de watervallen te bekijken (Ewoud´s noodpaspoort heeft niet genoeg pagina´s meer voor vier extra stempels om vervolgens nog vanuit Rio naar Nederland te kunnen vliegen), zijn we de volgende dag terug gegaan naar de Iguazu watervallen om een wandeling te maken en een ander deel van de watervallen te bekijken. Aan het einde van de dag waren we klaar voor de 16 uur durende busrit naar Buenos Aires!

De bussen in Argentinie zijn ontzettend comfortabel en luxe, we kregen zelfs champagne om op Sophie haar verjaardag te proosten. In Buenos Aires werd Sophie verrast met een paar hotelovernachtingen in San Telmo, het oudste stadsgedeelte van de stad.Heerlijk die ruime, schone tweepersoonskamer en ook nog eens van alle gemakken voorzien. Jullie begrijpen dat we, na alle ...hostels, optimaal gebruik hebben gemaakt van het hotel! Ewoud heeft Sophie voor haar verjaardag meegenomen naar de bekendste Tangoshow van Argentinie. Uiteraard hebben we zelf ook een tango-les genomen en het gingboven verwachting goed! In een hele mooie zaal met uitzicht over de haven werd het diner geserveerd en tussen de gangen door lieten de tangodansers zich van hun beste kant zien onder begeleiding van een orkest en zangers. Buenos Aires is een hele mooie grote stad wat ons erg aan Parijs deed denken. Onze voornamelijkste bezigheid was dan ook lekker door de straten heen slenteren. Het stadsgedeelte Recoleta, met haar smalle straten en franse balkonnen noemen ze daarom niet voor niets 'klein parijs'. San Telmo staat bekent om de vele antiekwinkels en markten en op elke hoek van de straat word de tango gedanst. Boca is de arbeidersbuurt en heeft een heel gezellig kleurrijk centrum. Verder staat het bekend om Boca Juniors, de voetbalclub waar Maradonna groot is geworden. Daarnaast hebben we het uitgaansleven van BA getest. In de eerste plaats een grote test voor ons omdat we in geen eeuwen zijn uitgeweest en de meeste clubs hier pas na 2 uur open gaan. Met veel redbull en een 5 uur durende poolcompetitie hebben we het toch gered om wakker te blijven. Met John en Cyndi, twee amerikaanse twintigers die totaal geen moeite hadden met het late tijdstip, zijn we een paar keer op stap geweest. Het uitgaan is hier erg leuk met goede muziek en opvallend veel homo's op de dansvloer, wat vooral Ewoud niet onopgemerkt is gebleven.

Na 6 dagen Buenos Aires zijn we met de boot naar Colonia in Uruguay gegaan. Na 3 uurtjes varen met een onwijs grote boot (veel Argentijnen gaan op vakantie naar Uruguay) zetten we voet aan wal. Colonia is een Portugees koloniaal dorpje aan het water met veel originele en kleurrijke gebouwen. De volgende dag zijn we naar Punta del Este gegaan, de vakantiehotspot van Zuid-Amerika. Een schiereiland helemaal bomvol gebouwd met hotels, casino's en restaurants. Het is hier nu winter (het is hier echter nog steeds iets van 18 graden) dus de hele stad was uitgestorven. De dag daarna zijn we naar Montevideo, de hoofdstad van Uruguay, gegaan. Toevallig was het die dag bevrijdingsdag en werden we getrakteerd op een gratis optocht. Verder hebben we een beetje in het hostel rondgehangen want we voelden ons niet helemaal fit.

Morgen vliegen we naar Rio de Janeiro, waar we de laatste week nog even willen genieten van (hopelijk) zonovergoten stranden.