8. Bolivia en Brazilie
Bom dia,
Onze busreis naar Bolivia heeft maar liefst 4,5 dag geduurd. Het eerste deel van de reis was een 39-uur durende busrit van Quito (Ecuador) naar Lima (Peru). We hebben in die 39 uur geen oog dicht gedaan omdat een groep Venezuelanen het grappig vond om de hele bus de hele nacht wakker te houden. In Lima voelde het gek genoeg een beetje als thuis komen: we kenden de stad en hebben daar een heerlijk westers broodje gehad. Een welkome afwisseling voor het vrij eentonige Zuid-Amerikaanse eten. Vanaf Lima hebben we de bus gepakt naar La Paz (Bolivia),een rit van 27 uur. Wij hadden het geluk dat de Bolivianen het nodig vonden om de weg te barricaderen waardoor we 6,5 uur langer onderweg waren. In La Paz konden we gelukkig nog net de, naar later bleek vreselijk koude (het ijs zat op de ramen), nachtbus naar Uyuni nemen.
Na aankomst in Uyuni waren we heel erg aan een warme kamer met hete douche toe, maar laat dat nou net het enige in heel Uyuni zijn waar een gebrek aan is. Het hostel waar we terecht kwamen claimde beide te hebben wat uiteindelijk, na veel klussen, ook zo was.Uyuni is een dorp midden in de woestijn en ligt op 3600 meter hoogte. Omdat het naast vrieskou niet veel te bieden heeft zijn we de volgende dag begonnen aan een 3-daagse jeepsafari. De eerste dag zijn we eerst naar een treinkerkhof gegaan, daarna naar 's werelds grootste zoutvlakte: salar de Uyuni (een kwart van Neerlands oppervlakte aan zout) zover je maar kunt kijken. Midden in die immense zoutvlakte zijn we naar een eiland met enorme cactussen gegaan. 's Avonds hebben we in een zouthotel geslapen waar de muren, tafels, stoelen en zelfs bedden van zout zijn. Je begrijpt dat we tijdens het eten geen zoutvaatjes op tafel hadden staan. De tweede dag begon met een bezoek aan een mummie-dorp en reden we door de altiplano waar we veel verschillende landschappen, gekleurde bergen en meren hebben gezien. Erg mooi waren de flamingo's in lago colorado (rood meer) die daar stonden te balanceren op één been. Die avond sliepen we op 4400 meter in een hostel zonder verwarming. 's Nachts vroor het ongeveer 25 graden, dus 's nacht hadden we alle kleren uit de backpak aan. Om 5 uur 's ochtends liepen we met ijspegels aan onze neuzen tussen de geisers en pruttelende lavabronnen door. Daarna konden we eindelijk ontdooien in een heerlijk warm thermaal bad van 40 graden.
Van het koude Uyuni zijn we met de trein naar het warme Tupiza in het zuiden van Bolivia gegaan. Tupiza is een dorpje zoals je ziet in cowboy films en... in het wilde westen word natuurlijk veel paard gereden. Dus wij hebben ons uiteraard ook op het paard gehesen. Voor Sophie erg leuk om weer eens te doen en voor Ewoud een totaal nieuwe ervaring, 3 x raden wie het wildste paard kreeg: juist Ewoud! Van een rodeo is het niet gekomen want cowboy Billy Ewoud had Bronco zo goed onder controle dat er geen zandhap foto's op de site staan. De omgeving bestond uit canyons, cactussen, rotsformaties en rivieren (inclusief natte voeten) die erg mooi waren om vanaf de rug van een paard te bewonderen. Na Tupiza zijn we naar Sucre, de hoofdstad van Bolivia, doorgereisd (inclusief oponthoud door een modderlawine). Dit is zonder twijfel de mooiste stad van Bolivia met koloniale gebouwen, mooie kerken en groene pleinen. Hier hebben we in een Nederlands restaurant voor het eerst sinds lange tijd weer bitterballen gegeten. Helaas smaakten ze totaal niet naar de echte Hollandse ballen, maar naar droge kip.
Santa Cruz was onze volgende bestemming. De omgeving van Santa Cruz deed ons erg aan Nederland denken, met veel groene vlakke graslanden en koeien. Ook het weer, motregen en de frisse temperatuur deden erg Hollands aan. Nadat we het centrum hadden bekeken wilden we meteen de trein naar de grens van Brazilie pakken. Jammer genoeg was de trein helemaal volgeboekt. Omdat we geen tijd wilden verspillen besloten we de 15-uur durende rit maar met de bus te doen en dat was, op z'n zachtst gezegd, niet de beste beslissing. Na 100 km gleed de bus met de achterwielen in een moddergreppel in the middle of nowhere. De buschauffeur kon met geen enkele mogelijkheid de bus uit de greppel manoevreren, dus moesten we tot de volgende ochtend wachten in een schuin hangende bus: niet echt comfortabel. De volgende ochtend zijn we door een vrachtwagen uit de blubber getrokken om daarna aan te sluiten in een enorme file van glibberende en vastzittende vrachtwagens over een haast onbegaanbare modderweg. Na een paar uur konden we het niet meer aanzien en hebben we een (snelle) lift terug kunnen regelen naar Santa Cruz. Daar hebben we net op tijd de trein (die deze keer niet vol zat) kunnen pakken naar Quijarro op de grens met Brazilie. Nou ja trein, het leek meer op een achtbaanrit met wagons die elk moment van de rails af dreigden te vliegen.
In Brazilie aangekomen hebben we direct een vierdaagse tour geboekt naar de Pantanal, een enorm moerasgebied dat bekend staat om de grote diversiteit aan dieren. Voor het eerst in lange tijd konden we onze nachten weer horizontaal doorbrengen en hadden we een heerlijk warme douche! Net verlost van de paardrijspierpijn van het wilde westen, begonnen we de eerste dag met een rit te paard over de landerijen. 's Middags hebben we een soort van jeepsafari gedaan en een aantal vreemde dieren gezien zoals een reuzen miereneter (erg grappig dier), wasbeertjes, capibara's (cavia's ter grootte van een schaap), vossen en een paar soorten papegaaien. Na weer een heerlijke nacht in een bed hebben we 's ochtends vroeg de boot gepakt op zoek naar jaguars en kaaimannen. Helaas waren de jaguars niet op de hoogte van ons bezoek en lieten ze zich niet zien, de kaaimannen daarentegen gaven ons een warm onthaal met honderden tegelijk. Overal waar je keek zag je twee oogjes vanuit het water de boot in de gaten houden. Verder hebben we rivierotters, toekans en een groene leguaan gezien. Diezelfde dag hebben we een wandeling door de bossen gemaakt, waar we veel apen en een boshert hebben gezien. De laatste dag moesten we onze lunch bij elkaar vissen met... piranha's. Nadat de eerste piranha binnen vijf seconden z'n tanden in de haak had gezet besloten we er een onderlinge wedstrijd van te maken. Nadat het lange tijd gelijk op ging liep Ewoud uit naar 8:6 en dacht hij dat de strijd was gestreden maar... Sophie kwam terug met een Kaaiman! Wedstrijd over want dat valt natuurlijk niet meer in te halen. Op de terugweg naar de boerderijlodge kwam de jaguar toch in zicht, althans de sporen die hij had nagelaten: voetafdukken en de kop van een wild zwijn.
We vervolgden onze reis naar Bonito. De naam zegt het al: een rustig dorpje in een prachtige omgeving. De regio staat bekend om rivieren die zo helder zijn als Spa Reine maar dan helderder. Het snorkelen hier lijkt net of je in een enorm aquarium rond zwemt!
Vanaf het zuiden van Brazilie vervolgen we onze weg naar Paraguay waar we de WK-kwalificatie wedstrijd tussen Paraguay en Chile in de hoofdstad willen bekijken. Dat belooft wat want Paraguay staat eerste in de Zuid-Amerikaanse poule (dus boven Brazilie en Argentinie) en Chile derde! Daarna proberen we de 10e in Buenos Aires te zijn om Sophie haar verjaardag in deze romantische stad te kunnen vieren.
Ciao
Reacties
Reacties
Jullie zijn aan het reizen en wij zitten thuis... en dat is niet eerlijk... hihi. veel plezier hoor! prachtige foto's en leuke verhalen! geniet ervan!!! Liefs David en Irma
Ewoud, je herinnert je nog wat ik gevraagd heb over Buenos Aires? Geen romantiek maar foto's van winkelcentra!
En ondertussen mag het natuurlijk toch wel gezellig zijn.
Arno
Hoi Ewoud en Sophie,
Wat een enorme bofkonten zijn jullie toch om zo lang heerlijk rond te reizen. Ik ben benieuwd of jullie dit jaar nog terugreizen naar Nederland...veel plezier nog!
Andrea
Hello,
Wederom een schitterende toevoeging aan al jullie al beleefde avonturen. De rode draad in jullie verhaal blijft dat je geen haast moet hebben in Zuid Amerika met rondreizen. Gelukkig nemen jullie het er ook terecht van. Hier komt de zomer gelukkig ook in zicht en genieten we ook van het mooie weer maar over dat overweldigende natuurschoon kunnen we alleen maar dromen en jullie fotos bekijken.
Enjoy
Wat een avonturen!!
Sophie, gefeliciteerd!!!! En, zijn jullie in BA???
Xx
Wat een gigantisch avontuur beleven jullie. Dat is andere koek dan een trektochtje over de Veluwe. We vinden het heel knap hoe jullie het welhaast onbeschrijflijke helder, beeldend en smeuig weergeven. We vernamen dat jullie deze maand terugkeren naar ons kikkerlandje. Het zal wel even wennen worden aan het gepolijste leventje hier. In elk geval zijn jullie een fantastische ervaring rijker. Good luck.
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}